Był oficerem Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej. W 1918 r. wystąpił przeciw hetmanowi Skoropadskiemu i wraz z wiernymi sobie oddziałami zajął Kijów. W latach 1919-1920 był prezesem Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej. W 1920 r. zawarł antyrosyjskie porozumienie polityczne i konwencję wojskową z Polską. Po pokoju ryskim przebywał na emigracji w Polsce, potem w Budapeszcie, Wiedniu, Genewie i Paryżu. Zamordowany w zamachu zorganizowanym prawdopodobnie przez sowieckie służby – OGPU.