Uczestniczył w próbie zamachu stanu na rząd J. Moraczewskiego w nocy 4/5 stycznia 1919 r.; po krótkim pobycie w areszcie rozpoczął działalność w wojsku. Został wkrótce mianowany przez J. Piłsudskiego pierwszym polskim posłem w Londynie (1919-1920). Był ministrem spraw zagranicznych w rządach W. Grabskiego i W. Witosa (czerwiec 1920 – maj 1921), zaś w latach 1928-1930 posłem na Sejm z list BBWR. Jako przedstawiciel rządu, podczas wojny z bolszewikami, wszedł w skład Rady Obrony Państwa (1920). W czasie II wojny światowej znalazł się na terenach przyłączonych do ZSRS, skąd w 1941 r. przedostał się do Londynu; po zakończeniu wojny nie wrócił do kraju.