Szef Sztabu Wojsk Polskich Królestwa Polskiego (Regencyjnego) w okresie X-XI 1918, Szef Sztabu generalnego od 22 lipca 1920 do 1 kwietnia 1921. Dowódca obrony Lwowa przed wojskami ukraińskimi w 1919 r., później szef polskiej misji wojskowej w Paryżu. Jeden z bohaterów wojny z bolszewikami, przez wielu uważany za autora planu Bitwy Warszawskiej oraz dowódcę, któremu powinny przypaść największe zasługi za zwycięstwo. W czasie zamachu wojskowego stanął po stronie legalnego rządu, za co spotkały go potem represje ze strony zwycięskich Piłsudczyków. Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach – podejrzewano, że mógł zostać otruty.