Premier pięciu rządów w II Rzeczypospolitej (1926, 1928-1929, 1929-1930), minister kolei Żelaznych (1919-1920, 1926), minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego (1926-1927) senator (od 1937 r.). W czasie I wojny światowej wcielony do armii austro-węgierskiej. Po jej zakończeniu i powrocie do Lwowa walczył w wojnie polsko-ukraińskich (1918-1919). Jako przedstawiciel rządu (minister kolei) brał udział w pracach Rady Obrony Państwa podczas wojny polsko-bolszewickiej. Po wycofaniu się z życia politycznego powrócił do pracy naukowej na Politechnice Lwowskiej, której był rektorem w roku akademickim 1930/1931, był również prezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1930-32). Po wkroczeniu Niemców do Lwowa w czerwcu 1941 r. wraz z grupą lwowskich profesorów został aresztowany, następnie rozstrzelany na Piaskach Janowskich lub na Wulce.