Od 1907 r. należał do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. W 1915 r. zesłany za nielegalną propagandę na Syberię, zwolniony w 1917 r. W tym samym roku wysłany do Finlandii, gdzie został wybrany do Regionalnego Komitetu Rad, a także na przewodniczącego Centralnego Komitetu Floty bałtyckiej. Po przewrocie bolszewickim organizował w Finlandii ruch rewolucyjny oraz przerzut wojsk sprzyjających komunistom z na tereny rosyjskie. W 1918 r. powrócił do Rosji sowieckiej i brał udział w wojnie domowej jako członek Komitetów Rewolucyjnych na wielu frontach m. in.: Zachodniego, Południowego, Kaukaskiego i Krymskiego, walcząc z oddziałami A. Kaledina i A. Denikina. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził jako komisarz polityczny, wraz z M. Tuchaczewskim, Frontem Zachodnim. Po wojnie wiceprzewodniczący Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej ZSRR (WSNCh). Opowiedział się po stronie Lewicowej Opozycji przeciw J. Stalinowi. W 1929 r. usunięty z partii oraz KC, zesłany na Daleki Wschód. Aresztowany w 1935 r., rozstrzelany w 1937 r.
Ivar Smilga (1892-1937)
Działacz rewolucyjny, sowiecki wojskowy oraz polityk.