Po przewrocie bolszewickim wcielony do Armii Czerwonej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej najpierw szef sztabu 4. Armii, następnie jej dowódca. Pod jego komendą 4. Armia zdobyła Wilno i Grodno, a w trakcie operacji warszawskiej; Łomżę oraz Ostrołękę. Nieudolnie dowodził podczas Bitwy Warszawskiej, stracił łączność ze sztabem (polscy żołnierze zdobyli radiostację) nie wykonując rozkazów M. Tuchaczewskiego. Zarządził odwrót podczas którego opuścił swoją armię i uciekł do Wilna, natomiast 4. Armia poniosła olbrzymie straty. Po jej odtworzeniu nieudanie próbował odbić Brześć nad Bugiem. Po wojnie pozostał w wojsku, był członkiem sztabów kilku frontów. Podczas czystki skazany na 8 lat łagru, wypuszczony przedwcześnie ze względów na swoją chorobę w 1943 r., lecz zmarł po dwóch miesiącach w grudniu 1943 r.