Członek Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego. Podczas I wojny światowej oficer Legionów Polskich, organizator i dowódca 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich. Po zakończeniu wojny organizator i dowódca 1 Brygady Kawalerii. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej pod dowództwem Jana Romera w bitwach pod Dołhobyczowem, Rawą Ruską, Bełżcem, Żółkwią, Krystynopolem. Zasłynął wyprawą na Wilno, która ruszyła 13 IV 1919 r., miasto zostało zdobyte 19 IV. Po jego zajęciu toczył dalsze boje na froncie litewsko-białoruskim. W 1920 r. dowodził grupą kawalerii w armii rezerwowej gen. Kazimierza Sosnkowskiego, następnie 4 dywizjonem przydzielonym do 6 brygady kawalerii. Po zakończeniu walk w wojnie polsko-bolszewickiej przeniesiony do rezerwy w 1920 r. Po służbie w wojsku działacz samorządowy, piastował urząd Prezydenta Krakowa (1931-1933), następnie wojewoda lwowski (1933-1937). W 1937 r. ze względu na zły stan zdrowia wycofał się z życia politycznego, zmarł podczas kuracji w Wenecji 13 X 1938 r.