Stanisław Grabski (1871-1949)

Ekonomista, publicysta i polityk Narodowej Demokracji.

Stanisław Grabski

Profesor uniwersytetów we Lwowie, Krakowie i Warszawie. Współzałożyciel PPS, z którego jednak wystąpił w 1901 r., wiążąc się z obozem narodowym. W II RP Grabski był posłem (1919-1927), ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego w rządach W. Grabskiego i W. Witosa (1923. Jako przedstawiciel Polski brał udział w delegacji negocjującej zawieszenie broni w wojnie polsko-bolszewickiej, zwalczał ideę federacyjną wysuwaną przez J. Piłsudskiego, zarzuca mu się odrzucenia możliwości przyłączenia Mińska do Polski. Po przewrocie majowym wycofał się z życia politycznego, zdystansował się także od radykalizujących się nurtów obozu endeckiego. W czasie II wojny światowej początkowo po aresztowaniu przez władze sowieckie przebywał w obozie na terenie ZSRR, następnie po uwolnieniu udał się do Anglii gdzie przewodniczył Radzie Narodowej (1942-1944). Po powrocie do kraju (1 lipca 1945) wszedł w skład KRN, będąc jej wiceprzewodniczącym (1945-1947). Ustąpił po sfałszowanych wyborach 1947 r. i poświęcił się pracy akademickiej na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Główne dzieła: Zarys rozwoju idei społeczno-gospodarczych w Polsce (1903), Rewolucja (1921), Naród a państwo (1922), Kryzys myśli państwowej (1927), Ekonomia społeczna (1927-1929), Myśli o dziejowej drodze Polski (1944).

Sponsorzy:

Muzeum Historii Polski Patriotyzm Jutra

Dofinansowano ze środków MHP w ramach programu „Patriotyzm Jutra”

Teksty prezentowane na niniejszej stronie są dostępne na licencji Creative Commons. Uznanie autorstwa – 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Ośrodka Myśli Politycznej i Autorów tekstów.

Ilustracje, design: Stereoplan