Od 1905 r. zaangażowany w prace Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Uczestniczył w rewolucji październikowej, był komisarzem m. in. Rewolucyjnego Czerwonego Pułku Warszawy, który miał być zalążkiem polskich sił w Armii Czerwonej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej jako osoba odpowiedzialna za kwestie rolnictwa wszedł w skład Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego w Białymstoku, który w wypadku zwycięstwa sowietów w wojnie z Polską miał się przekształcić w lokalny rząd komunistyczny w przyszłej Polskiej Republice Rad. Po wojnie w latach 1922-1924 profesor filozofii marksistowskiej i rektor Uralskiego Uniwersytetu im. A. M. Gorkiego w Jekaterynburgu, następnie zatrudniony w Akademii Komunistycznej w Moskwie. Po przejęciu władze przez J. Stalina, na fali Wielkiego Terroru oskarżony o członkostwo w Polskiej Organizacji Wojskowej. Skazany i rozstrzelany 20 IX 1937 r.