Jeden z najbliższych współpracowników W. Lenina, był jego skarbnikiem. Od 1896 r. należał do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego, następnie w latach 1903-1906 do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy jako członek zarządu głównego. Podczas I wojny światowej najpierw pomagał w uwolnieniu W. Lenina z więzienia w Nowym Targu, następnie w 1917 r. wspólnie z Parvusem w przewiezieniu go do Rosji. Od 1918 r. pełnił funkcję wicekomisarza finansów. Wszedł w skład, jako wiceprzewodniczący, Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego w Białymstoku, który w wypadku zwycięstwa sowietów w wojnie z Polską miał się przekształcić w lokalny rząd komunistyczny w przyszłej Polskiej Republice Rad. Brał również udział w rokowaniach pokojowych ze stroną polską w Mińsku i Rydze, jeden z sygnatariuszy traktatu ryskiego. Po wojnie pełnił wiele funkcji dyplomatycznych i gospodarczych m.in. był w latach 1923-1925 członkiem kolegium komisariatu handlu zagranicznego ZSRR, a także członkiem kolegium handlu zagranicznego i wewnętrznego ZSRR, lata 1925-1930. W okresie wielkiej czystki aresztowany i rozstrzelany 26 XI 1937 r.