Jako bliski współpracownik Lenina zorganizował i kierował w okresie 1917-1926 Nadzwyczajną Komisją ds. Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (Czeka, następnie GPU). Organizacja była odpowiedzialna za masowe represje przeciwników władzy bolszewickiej, natomiast F. Dzierżyński stał się symbolem porewolucyjnego terroru. W 1920 r. kierował Tymczasowym Komitetem Rewolucyjnym w Białymstoku, który w wypadku zwycięstwa sowietów w wojnie z Polską miał się przekształcić w lokalny rząd komunistyczny. Autor Manifestu do polskiego ludu roboczego miast i wsi, zapowiadał utworzenie Polskiej Socjalistycznej Republiki Rad, nacjonalizację, rozdział państwa od kościoła, a także wzywał do buntu przeciwko właścicielom fabryk i majątków ziemskich. Po śmierci Lenina poparł Stalina. Zmarł na atak serca podczas posiedzenia KC.
Feliks Dzierżyński (1877-1926)
Komunista polskiego pochodzenia, związany z SDKPiL i bolszewikami.