W armii rosyjskiej od 1901 r., walczył w I wojnie światowej, dosłużył się stopnia pułkownika. Do Armii Czerwonej zaciągnął się w 1918 r, brał udział w obronie Carycyna. W 1919 r. podczas wojny domowej, dowódca Frontu Południowego, walczył z oddziałami A. Denikina. W trakcie wojny polsko-bolszewickie dowódca Frontu Południowo-Zachodniego, który, w założeniach, po zwycięstwie Armii Czerwonej miał dotrzeć na Węgry. Komisarzem politycznym w jego sztabie był Józef Stalin, za którego namową A. Jegorow miał nie zdecydować się na pomoc M. Tuchaczewskiemu, czym przyczynił się do klęski Armii Czerwonej w Bitwie Warszawskiej. Po wojnie pełnił wiele funkcji wojskowych i politycznych m. in. dowodził Wojskami Ukrainy i Krymu, był attaché wojskowym w Chinach, czy Szefem Sztabu Generalnego. W 1935 r. mianowany na Marszałka Związku Radzieckiego, w końcowym etapie czystki aresztowany i rozstrzelany w 1939 r.